Bezwodnik kwasu octowego – właściwości i zastosowanie
Kwas octowy, o nazwie systematycznej wg systemu IUPAC kwas etanowy, jest drugim związkiem w szeregu homologicznym alifatycznych kwasów karboksylowych.
Bezwodnik kwasu octowego jest żrącą i palącą cieczą, której pary tworzą mieszaniny wybuchowe z powietrzem. Pary zbierają się w niższych partiach pomieszczeń, ponieważ są one cięższe od powietrza.
- M = 102,09 g/mol
- ciecz w 20 °C, bezbarwna, o ostrym zapachu octu
- tt = -73,1 °C
- tw = 139,55 °C
- d20 = 1,08 g/cm3
Bezwodnik kwasu octowego posiada niebezpieczne właściwości, ze względu na większą reaktywność w porównaniu z kwasem octowym. Niebezpiecznie reaguje z wodą, aminami kwasami nieorganicznymi, wodą utlenioną, nadtlenkiem sodu, nadmanganianami, oraz wodorotlenkiem sodu. Pod wpływem wilgoci działa korodująco.
- temp. zapłonu = 49 °C
- NDS = 10 mg/m3
- DGW = 2 % obj.
- GGW = 10,2 % obj.
Działanie toksyczne
Bezwodnik kwasu octowego jest związkiem drażniącym i żrącym. Wywołuje łzawienie, ból oczu, światłowstręt, obrzęk rogówki, uczucie pieczenia błon śluzowych oraz duszności.
Przedłużające się wystawienie na działanie bezwodnika kwasu octowego może wywołać obrzęk płuc, zapalenie tęczówki.
Zatrucie drogą pokarmową powoduje oparzenia jamy ustnej, przełyku, mdłości i wymioty. W terapii zatrucia bezwodnikiem kwasu octowego nie wywołuje się wymiotów, lecz podaje białko jaja, ewentualnie mleko.
Zatrucie inhalacyjne wiąże się z obrzękiem płuc wynikającym z najmniejszego wysiłku fizycznego. Należy poszkodowanego chronić przed utratą ciepła.
Terapia polega na podawaniu tlenu, oraz dożylnemu podaniu przez lekarza hudrokortyzonu, furosemidu, natomiast inhalacyjnie – deksametazonu.
W przypadku kontaktu skórnego konieczne jest obmycie wodą. Nie stosuje się mydła, czy środków zobojętniających.
