Ekstrakcja z roztworów wodnych
Ekstrakcję z roztworów wodnych na małą skalę wykonuje się przez wytrząsanie w rozdzielaczu roztworu zawierającego substancję ekstrahowaną z odpowiednio dobranym rozpuszczalnikiem.
Warunki stawiane przed wybranym rozpuszczalnikiem:
- nie może mieszać się z wodą,
- dobrze rozpuszcza substancję ekstrahowaną,
- łatwo oddziela się od warstwy wodnej, co jest możliwe dzięki znacznej różnicy gęstości,
- łatwo lotny,
- niepalny,
- nietrujący,
- łatwo dostępny.
Do przykładowych rozpuszczalników spełniających powyższe wymagania należą:
- benzen,
- benzyna rozpuszczalnikowa,
- eter dietylowy,
- tetrachlorek węgla.
Dużo lepsze wyniki oddzielania substancji rozpuszczonej w wodzie uzyskuje się przez parokrotną ekstrakcję roztworu małymi porcjami rozpuszczalnika, niż stosując jednokrotną ekstrakcję dużą ilością rozpuszczalnika.
Otrzymany ekstrakt suszy się przez wsypanie odpowiedniej ilości substancji osuszającej, np. bezwodnego chlorku wapnia. Przy wyborze tej substancji ważne jest, aby nie reagowała z substancją osuszaną, a proces osuszania prowadzony był w zamkniętym naczyniu.
Rodzaje ekstrakcji prowadzonych na małą skalę:
- ciągła – wykonywana w aparacie Soxhleta,
- nieciągła – wykonywana w rozdzielaczu.
